Performing your own writing is one way to find readers. A quick way of gaging the effect of your words without the need for a publishers, too. اجرای نوشته راه سریعی برای انتقال متن بدون نیاز به ناشر

د سیزدهمین بزرگداشت فردوسی دوستان شاهنامه در منچستر اجرا هونیا منفرد با سپاس فراوان از پیمان ماندگار برای فیلم‌برداری پستی دیگر از همین اجرا برنامه‌های مجازی سیزدهمین بزرگداشت فردوسی دوستان شاهنامه: زن ستیزی در متون کهن پارسی، سیروس ملکی زنان و عشق در شاهنامه، دکتر ثریا فیلی بهرام گودرز در شاهنامه، اباذر ضبط برنامه‌های حضوری سیزدهمین بزرگداشت فردوسی دوستان شاهنامه: شاهنامه با گیتار سعید مختصی و رضا انصاری با قطعه گردآفرید

Goldis has been involved with the 'Ancient History, Contemporary Belonging' project at Manchester Museum. One of the aims of the project was to collaborate with migrant-background young people to critically and creatively research the ancient historical objects from Manchester Museum. Find out more about the project by clicking here. صحبتی با گلدیس گرجی در رابطه با پروژه اخیر موزه منچستر، تاریخ باستان، تعلق معاصر Photo by Goldis Photo by Goldis Photo by Goldis Previous jarofwords.com talks: Atousa Godarzi Rahim Rahimzadeh Khalda Alkhmri Masoud Ghasemi Peter Kalu Mahboobeh Rajabi Safieh Eskandari Nuria Lopez Fereshteh Mozaffari Jim Duff Shohreh Shakoory Jenny Matthews Zari Gorji Chinnar Najib & Amang Mardokhy Martin De Mello

Out of many activities that I do in an average typical or even nontypical day, pottery is the one that I mostly connect with. With respect to the "joy content", pottery even surpasses writing. I have been looking for a pottery class for some time now. The session run by Stockport Homes at Yellowhammer in Stockport is the one that presented itself to me when I gave up searching. We used a mix of Terracotta (which has iron-oxide in it that makes it reddish brown) and White clay for a less controllable decoration pattern that goes deeper than the glaze. Instead of a Standard Mold, we used a milk bottle as a Hump Mold and wrapped the clay outside it to achieve the shape of a vessel. Then the base was cut and stitched on, deliberately obvious to make a feature out of the stiches. Stitching was done using a stick joining the two pieces of clay together. The handle was added at the last stage. Notes to myself: - Cutting clay with a wire makes the edges less ragged and hence less likely to tap air. - A porous surface, like wood, can take the moisture away from wet clay and is best to work on. از میان همه کارهایی که تاکنون انجام داده‌ام، هیچکدام از نظر آرامشی که به همراه میاورند به پای سفالگری نمی‌رسند. مدتی دنبال کلاس سفال می‌گشتم و کلاس‌های جو بعد از اینکه دست از سعی برداشتم خودش جلوی پایم ظاهر شد. جلسه امروز کار روی طراحی زیر لایه لعاب بود.

Last week marked the end of a busy period of performances and events or me. Although I enjoyed each and every events, I needed to relax and unwind, too. What better way to relax than getting your hands dirty in an art project. To treat myself, I joined one of Roby's workshops, @roby_workshop. Roby's workshop was situated in an old mill. This added to the flavour of the session. We made and decorated a leather purse. Not only that we used the ink made from oak trees made by the artist herself. Apparently, the oak gall ink which was used in the workshop is the result of cooperation between oak trees and wasps. These are abnormal plant growths that are left after wasps lay their eggs on the trees. These were used to made the black ink for decorating the leather. The session was a fun learning session. For me the classic saddle stitch that was used to sew up the wallet was a bit tricky, but we could also use a hand operated sawing machine, which I opted for. Now I am the proud owner of a leather purse that I made and decorated :) I strongly recommend Roby's workshops and I hope to join another one her workshops soon. در کارگاه روبی کیف پولی چرمی را طراحی کردیم و دوختیم. برای طرح روی چرم از رنگی طبیعی استفاده کردیم. Photo by Roby @roby_workshop Oak Gall

I Am an Orange Dot’s performance, Failsworth, June 2023 How the work started I pondered on issues around migration and displacement for a long time before I began to write about the pressure that is forcing people to risk everything and immerse themselves in a deadly stretch of water just to be safe. ‘I Am an Orange Dot’ is the monologue that resulted from these concerns. Previous showing ‘I Am an Orange Dot’ was performed as work in progress: in 2019 as a solo show at Emergency 2019 at Z arts, Manchester; in 2020 as a short film screened at the International Women's Day Film Festival, Futureworks School of Media, Manchester; in 2020 as a published monologue at With Bread, Leo Burtin and Guests, Leo Burtin and in 2022 as a solo show at Stockport Central Library, Stockport. The piece grew with each performance or showing. Now ‘I Am an Orange Dot’ is ready to be shared as a completed work with audiences at different cities. The first stop of the national tour of ‘I Am an Orange Dot’ was at Failsworth Library, Failsworth in June 2023 (see pictures below). I Am an Orange Dot’s performance, Failsworth, June 2023 I Am an Orange Dot’s performance, Failsworth, June 2023 Future performances The next three venues I am focusing on are: Manchester, Kent and London. I am proposing running the sessions on small local theatres or performance spaces.

It's my final farewell to Khosrow Hassanzadeh RIP. Looking for one of his pictures to use here, I came across an old weblog entry. I wrote the blog in 2010 shortly after my first meeting with him. Hassanzadeh's portrait of Takhti (one of Iran's national heroes) had been recently acquired by the British Museum and was exhibited in Manchester at that time. I was lucky enough to meet Khosrow Hassanzadeh once more in London in his house. He invited me to use a coaster that he was working on as the coaster for my tea. He told me that he wanted to make sure the top coat is strong enough to tolerate the heat from the tea. I hesitated. Tokhti's image was painted on the coaster by him. I joked and said if anything happens to your drawing it has nothing to do with me, you insisted. He was confident and said nothing will happen. I put the cup down and left it for a few minutes before slowly picking it up, hoping the blue paint would have stayed fix. It did. We all sighed in relief. He smiled. I still recall his smile. Rest In Piece! سیزده سال پیش وقتی برای اولین بار خسرو حسن‌زاده را ملافات کردم شیفته کارهایش شدم. به یاد او وبلاگی را که بعد از اولین ملاقاتم با او نوشتم را باز نشر می‌کنم. به یاد دوست. خیلی کار رو سرم ریخته بود، اونقدر که خودم هم شکل کارام شده بودم. البته این برداشت من از عکس العمل دوروبریها بود که تا منو میدیندن نیم قدم به عقب میرفتند و میپرسیدند، چیه؟ چته؟ به چشم خریداری خودم رو تو آینه نگاه کردم، با اطرافیانم همدردی کردم و خدا رو شکر گفتم که دیوار اتاقمون آینه کاری نیست. موهام به خشکی و شکنندگی شاخه هایی بود که هرس میکردم. بیضی نامتقارن چشمهام به کلیدهای چهارگوش کیبرد کامپیوتر تبدیل شده بود، کلیدهایی که نقطه فرود تفکراتی بودند که پروازشان از جایی درذهن شروع میشد. اگه میدونستم که قراراینه که من بشم ابزار کارم، حتما به جای قلم کلفتی که به سختی در دست جا می‌گرفت و به زور میشد باهاش نوشته‌هام رو تصحیح کنم، قلم استانداردتری رو استفاده می‌کردم. حیف! حیف که دیر فهمیدم. درمان خاصی برای بازگشت به "منِ یک آب شسته‌تر" سراغ نداشتم ولی قدرت جادویی نبات که بود. یک تکه نبات رو شکستم و به جای شیر تو چای اون روزم ریختم. تصمیم گرفتم که سرم و بالشت رو که با هم قهر بودند و کمتر حاضر بودند سرراه همدیگه ظاهر بشن، با هم آشتی بدم. با این حال وقتی شنیدم که قراره یکی از هنرمندان ایران، خسرو حسن زاده، سخنرانی در منچستر در رابطه با تابلویی (یا جعبه ای) به اسم تختی که به تازگی توسط موزه بریتانیا خریداری شده بود داشته باشن، مثل برق گرفته‌ها از جا پریدم. شاید هم با ولتاژ بالای پسوند هنرمند ایرانی شوک درمانی شدم. کمی وقت صرف شد تا موهای سیخ شدم رو با سلاح ژل و سنجاق سرمهار کنم و خودم رو به سالن گالری برسونم. فرصتی بود تا یکبار دیگه هم به تابلوی تختی نگاهی بیندازم. چندی پیش در روز افتتاحیه نمایشگاه تابلو رو دیده بودم. عکسهای تختی هیچ وقت برام ملال آور نیست. کار، عموما تلفیقی از کاغذ، پارچه، چرم و فلز بود و تختی را در محاصره با عناصری که در زندگیش نقش داشتند یا او را میساختند (چون کپی بازوبند و مدالهایش) نشان میداد. در ضمن آثار مربوط دیگری هم در کنار این تابلو به نمایش گذاشته شده بود در سالن عریض و طویل گالری که شاید خالی بودنش رو فریاد می‌کشید و می‌تونست پذیرای آثار بیشتری در رابطه با ایران، تختی و یا هنر معاصر ایران باشه چند بار قدم زدیم و با همراهم در رابطه با کمی تعداد آثار به نمایش گذاشته شده صحبت کردیم. کمی هم به بازی "فکر میکنی که کدوم آدما ایرانیند" پرداختیم. دیدن تابلوی تختی منو یاد یه خاطره انداخت. معمولا هر وقت کسی ازم می‌پرسه که اهل کجایی و پاسخ میدم که ایرانیم، به این واقعیت که دچار نوعی ایرادهای گفتاری وعقده تدریس هستم پی میبرم. البته کلمات رو به نظر خودم درست ادا می‌کنم، ولی گویا در راه رسیدن به گوش شنونده، تغییراتی دراونا رخ میده وکلمه "ایرانی" میشه اسم شخصیتهای سیاسی و یک سوال و جواب ساده تبدیل به درس تاریخ و ادبیات میشه. آخه اگر بنا به نسبت دادن کشوری به شخصی به خصوصه، حداقل میشه در انتخاب اون شخص کمی سلیقه و یا انصاف به خرج داد. هر چی نباشه ایران بزرگانی هم داشته و داره ومعرفی اونها هم که گویا ماده تدریس بندست. خاطره من مربوط به روزی بود که سوال همیشگی توسط دو جوان پرسیده شد ولی نیازی به توضیح اضافی در مورد جوابم نبود. "پس شما از سرزمین تکتی هستید". با تعجب فقط نگاهشون کردم. یکی از آنها گفت "تکتی؟ قهرمان کشتی ایران؟ نمیشناسیش؟" گفتم چرا میشناسم ولی سوال اینجاست که شما از کجا میشناسیدش؟ گویا کشتیگیربودند و بنا به گفته خودشان تختی قهرمان آنها بود. یکی دوتا از داستانهایی که از جوانمردیهای تختی شنیده بودم، براشون در کمال افتخار گفتم. چنان دچار غرور شده بودم که انگار تختی پسرخاله من بود. در این افکار بودم که به سالن کوچکتری برای شروع سخنرانی دعوت شدیم و روی صندلیها جای گرفتیم. برنامه با توضیحات آقای حسن زاده به زبان فارسی که توسط مترجمی به انگلیسی برگردانده میشد آغاز شد (اگرچه گاهی ایشون گریزی هم به انگلیسی میزدند). از این بابت خوشحال بودم، مثل وقتی که فیلمهای ایرانی رو با زیرنویس انگلیسی میبینم. زبان اصلی یکجورایی سندیت بیشتری به کار میده. تازه یک بار هم که شده اوضاع طوری بود که فارسی صحبت کردن یک برتری بود. هر چی نبود یک قدم زودتر ازبیشترافرادی که تو سالن بودند میشد حرفها رو فهمید و به جملات طنز آلود وقتیکه تازه از تنور بیرون اومدند و هنوز داغند خندید. قد بلند، صورت استخوانی و لبخند واگیردارجز بارزترین خصوصیات چهره آقای حسن زاده بود. با خودم گفتم اگه روزی خط لب قدیمی بشه و یک شیر پاک خورده‌ای بخواد تتو لبخند رو امتحان کنه و بقیه هم بشن مریدش، من یکی که لبخند فاتحانه این مدلی رو می‌کارم، فکر کنم بهم میاد. خب بگذریم. صحبتهای ایشون در رابطه با چگونگی خلق اثر تختی و سیری در کارهای قدیمی بود. از نقاشیهای اولیه، پروژه های مربوط به دوران جنگ و کارهای تاثیر گرفته از اتفاقات داخل و خارج کشورشروع شد. بعد رسید به علاقۀ به تصویر کشیدن قهرمانان وچهره های ناشناخته تلفیق شده با رسم حجله بستنها و جعبه های مربوط به یادبودهای شهدا و روند بی توجهی به زورخانه ها و برخی از سنتهای قدیمی و به خلق اثر تختی انجامید. پس از ایشون سخنرانیی هم از طرف موزه در رابطه با آثار معاصر ایران که به تازگی توسط موزه بریتانیا خریده شده بود وجایگاه اثر تختی در این کلکسیون داشتیم. خوشحالم که علاوه بر اثر تختی از نقاشیهای آقای حسن زاده هم خریداری شده بود. چون به نظر بنده تابلوی تختی به تنهایی سفیر خوبی برای معرفی هنر ایشون نیست. گرچه که از نظر جلب تماشاچی و پرداختن به قهرمانی منحصر به فرد و آرمانهای زورخانه‌ای دارای جایگاه خاصیه. خلاصه، جلسه پر باری بود که با بخش سوال و جواب پایان گرفت. تابلوی تختی به موزه بریتانیا خواهد رفت ولی من روزی که اسم تختی رو در و دیوارهای سالنهای تو در توی گالریی در منچستر مکرر بازتاب شد رو فراموش نمی‌کنم. از آشنایی با هنر آقای حسن زاده مخصوصا: طرحهای مربوط به زمان جنگ (که ساده در عین حال بسیار گویاست) و تصاویر نقاشی شده از زورخونه (که با خطاطی و گرافیک ترکیب شده) خوشوقتم. امیدوارم که کار در دست اجرای ایشون که گود زورخونه چپه است رو هم بتونم روزی ببینم. پی‌نوشت: هرگز گود زورخانه چپه را ندیدم. آیا این کار تکمیل شد؟

On Sunday, I met a friend for a chat and goodbye before she travels back to the USA. Quite by accident we ended up in-front of the Old Parsonage House, where I had my storytelling session: Gordafarid the previous week. A lady passed me by. She looked familiar and stopped and said hello. I realized that I saw her in my session the week before. As it turned out she was getting ready for her exhibition, Colour of Emotion. Tahmineh Khorami's Colours of Emotions exhibition at the Old Parsonage House lasts for a week. her unique style of painting is uplifting and warm. Don't miss out the opportunity to visit her work. به بهانه دیدار و خداحافظی با دوستی عزیز که عازم سفر به آمریکا بود سر از خانه قدیمی پارسینج درآوردم. مکانی که هفته قبلش خودم آنجا برنامه داشتم. خانمی از جلویم گذشت که به نظر آشنا آمد، ایستاد و سلام و احوالپرسی کرد. متوجه شدم این خانم را در برنامه داستان گردآفرید دیده بودم. مطلع شدم که نمایشگاه نقاشی ایشان در پارسینج برپا شده. خوشحال از این اتفاق خجسته به دیدار نمایشگاه رفتیم. روح شاد و رنگ‌های جذاب کارها اولین نکته‌ای بود که توجه مرا به خود جلب کرد. نام این هنرمند تهمینه خرمی و نمایشگاه ایشان رنگ‌ احساسات نام دارد. این نمایشگاه تا یک هفته برپاست. به هنردوستان توصیه می‌کنم حتما از این نمایشگاه دیدن فرمایند.

Looking forward to listening to Prof Michael Schmidt's talk on Ghazal this Thursday through Zoom. I am the host for the session. Registration is free and you can book your free ticket here. It would be great to see you there, too. You are invited to a Zoom webinar. When: Jul 6, 2023 06:00 PM London Topic: Poetry and Ghazal: Formal ways, Out and In Please click the link below to join the webinar: https://us02web.zoom.us/j/87961129590?pwd=eWtKRkgrQVB6OG5iMGt1bGlXMytwUT09 Passcode: 884922 Or One tap mobile : +13863475053,,87961129590#,,,,*884922# US +15074734847,,87961129590#,,,,*884922# US Or Telephone: Dial(for higher quality, dial a number based on your current location): +1 386 347 5053 US +1 507 473 4847 US +1 564 217 2000 US +1 646 931 3860 US +1 669 444 9171 US +1 669 900 6833 US (San Jose) +1 689 278 1000 US +1 719 359 4580 US +1 929 205 6099 US (New York) +1 253 205 0468 US +1 253 215 8782 US (Tacoma) +1 301 715 8592 US (Washington DC) +1 305 224 1968 US +1 309 205 3325 US +1 312 626 6799 US (Chicago) +1 346 248 7799 US (Houston) +1 360 209 5623 US Webinar ID: 879 6112 9590 Passcode: 884922 International numbers available: https://us02web.zoom.us/u/kbrcD8lkIP همین پنج‌شنبه میزبان جلسه صحبت پروفسور مایکل اسمیت در جلسه زوم مکفست خواهم بود. این برنامه از طریق زوم اجرا می‌شود. برای نام‌نویسی و پیوستن به این صحبت لطفا اینجا کلیک کنید.

'Gordafarid, a female warrior', the storytelling session with music which took placed on the 1st July at The Old Parsonage House as part of the Didsbury Arts Festival 2023. The above video is the innovative mix of Shahnameh with guitar played at the session by Saeid Mokhtassi and Reza Ansari. Talking about Shahnameh, introducing part of our culture that is not widely known, is always an honour. Thanks #didsburyartfestival and Fereshteh Day for giving us this opportunity to introduce Shahnameh and Ferdowsi. The result of the #evaluation_form indicated that 100% of people are very likely or likely to #recommend our story-telling session with music session to others. #Didsburyartsfestival #jarofwords #shahnameh #DAF #friendsofshahnameh

The result of the #evaluation_form indicated that 100% of people are very likely or likely to #recommend our story-telling session with music to others. #Didsburyartsfestival#jarofwords#shahnameh#DAF#friendsofshahnameh. Analysis of the evaluation forms for 'Gordafarid, a female warrior', the storytelling session with music indicates: - With respect to being familiar with Shahnameh, our audience consisted of a mix of 33% considering themselves very familiar, 33% slightly familiar and 25% not familiar at all with Shahnameh. - 85% agreed the talk about Shahnameh was interesting. - 93% agreed that the story of Gordafarid was interesting. - 93% Found the music interesting. - 74% stated that they are very likely or likely to attend another session by Friends of Shahnameh. - 100% stated that they are very likely or likely to recommend the session to others. Thanks to each and everyone who completed and returned the evaluation forms.

World Premiere, Niaz Nawab, Golazin, Gelareh Sheibani - Sharghiye Ghamgin For more info visit Farhang Foundation